Certyfikacja biomasy, a jej uwierzytelnianie
W myśl ustawy o OZE (dz. I. z 2015 r., poz. 478), zarówno biomasa leśna jak i nieleśna (np. biomasa agro) podlegają weryfikacji odpowiednich urzędów. Wszyscy producenci biomasy, którzy chcą „liczyć się na rynku” dbają o to by ich produkt był wiarygodny zarówno dla konsumenta końcowego, jak i urzędów. Dostawcy biomasy dokładają wszelkich starań by udowodnić, że biomasa pochodzi po pierwsze z legalnych źródeł, po drugie w przypadku producentów biomasy certyfikowanej, ze źródeł które spełniają należyte kryteria.
W 2013 roku rozpoczęto prace nad powstaniem tak zwanego Krajowego Systemu Uwierzytelniania Biomasy (KSUB) – ma to ułatwić kontrole biomasy w kraju. Obecnie na rynku obrotu biomasą funkcjonują trzy najważniejsze narzędzia służące kontroli jakości surowca – są to weryfikacja, uwierzytelnianie pochodzenia oraz certyfikacja biomasy.
Wymagania jakościowe stawiane biomasie
Biomasa biomasie nierówna – to fakt. Nierówności wynikać mogą zarówno z typu biomasy jak i procesu obróbki biomasy. Najprostszy podział biomasy pozwala dzielić ją na biomasę leśną i biomasę agro. Biomasa wykorzystywana do celów energetycznych jest poddawana standaryzacji. W wyniku prac specjalnego Komitetu Technicznego CEN/TC335 Solid Biofuels (który pracował w ramach Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego) do polskich norm dopisano europejskie normy:
- PN-EN 14588:2011 (Biopaliwa stałe. Terminologia, definicje i określenia)
- PN-EN 14961 (Biopaliwa stałe. Specyfikacje paliw i klasy; części 1-6)
- PN-EN 15234 (Biopaliwa stałe. Zapewnienie jakości paliw; części 1-6)
- PN-EN 14778:2011 (Biopaliwa stałe. Pobieranie próbek)
- PN-EN 14780:2011 (Biopaliwa stałe. Przygotowanie próbek)
Dodatkowo wyróżnić można normy pozwalające konkretnie sklasyfikować biopaliwo stałe:
- PN-EN 14961-1:2010 – Część 1: Wymagania ogólne,
- PN-EN 14961-2:2011 – Część 2: Pellety drzewne,
- PN-EN 14961-3:2011 – Część 3: Brykiety drzewne,
- PN-EN 14961-4:2011 – Część 4: Zrębki drzewne,
- PN-EN 14961-5:2011 – Część 5: Drewno opałowe,
- PN-EN 14961-6:2010 – Część 6: Pellety niedrzewne
Jakość - wymogi prawne
Biomasa kontrolowana jest w bardzo ścisły sposób. Biomasa energetyczna musi spełniać wymogi określone w krajowych przepisach prawnych. Po pierwsze biomasa nie może zawierać fluorowcoorganicznych związków lub metali ciężkich (które mogą się pojawić w następstwie obróbki surowca) Po drugie biomasa nie może być zanieczyszczona frakcjami torfowymi i uwęglonymi skamieniałościami materiałów pochodzenia biomasowego. Po trzecie biomasa nie może zawierać w sobie substancji nie biodegradowalnych w stopniu odbiegającym od znanych naturalnych właściwości biomasy danego rodzaju – innymi słowy nie może zawierać żadnych dodatków, które są nie biodegradowalne takich jak farby, lakiery, impregnaty, folie, tworzywa sztuczne itp.
Niełatwo jest spełnić wszystkie wymagania stawiane certyfikowanej biomasie – to właśnie z tego powodu na rynku – tak legalnym jak i tak zwanym „czarnym” – pelletowym ogromne rozbieżności w cenach pelletu. Chcąc jednak kupować odpowiedzialnie i sensownie, warto stawiać na certyfikowany pellet. Tylko tak mamy gwarancję naprawdę dobrego i bezpiecznego pelletu, który jest bezpieczny dla nas, dla naszego sprzętu, ale i dla naszego środowiska.